Karibu Africa

Daar ben ik weer, het einde nadert helaas alweer bijna en ik voelde me enigszins verplicht om zeker nog 1 of 2 extra verhalen met jullie te delen. Mijn ervaringen zijn namelijk te mooi om alleen voor mezelf te houden ;). In deze blog wil ik jullie meenemen in de Tanzaniaanse gewoontes, de gewoontes waar mijn mond soms van openvalt, maar ook mijn vakantie op Zanzibar en de 'Gender and Social inclusion' training van afgelopen week. Oftewel; Karibu sana!

Een aantal weekjes geleden ben ik met de internationale collega's van Randstad een weekendje naar Kilwa afgereisd om daar heerlijk te genieten van de rust, de mooie uitzichten en de goede service van een heerlijk resort! Dit klinkt toch heel aantrekkelijk, vinden jullie niet? Voordat het zover was moesten we er nog wel zien te komen, en dat was een grotere opgave. We hadden het fantastische idee om deze reis af te leggen met een Dalladalla, die overigens bijna van ellende uitelkaar viel.. (voor de mensen die niet weten wat dit in Tanzania inhoudt, google dan: Tanzaniaanse Dalladalla en je zal mijn verhaal begrijpen). Kilwa zou je binnen 4 uur vanaf Mtwara zeker kunnen bereiken, echter zaten wij dus in de dalladalla, waardoor dit ons ruim 9 uur heeft gekost. Je zou denken dat dit komt omdat ze gewoonweg niet zo snel rijden misschien, maar nee ze gassen flink door. Dan moet dat grote tijdverschil toch ergens anders vandaan komen... ik denk (niet overdreven) dat deze bus minstens 35 keer is gestopt. Met de meest uiteenlopende redenen. Te denken valt aan; plassen, kokosnoten kopen, zakken gras (gras wat overigens gemaaid is met een soort van scherpe golfstick welke ze relaxt heen en weer zwiepen ipv een grasmaaier zoals wij deze kennen), pompoenen, eigenlijk gewoon het hele avondeten kochten ze, kippen, geiten, alles hebben we voorbij zien komen. Omdat er in een dalladalla niet zo heel veel ruimte is en ze dit dus niet mee naar binnen kunnen nemen, wordt zeg maar ALLES op het dak van de dalladalla gemonteerd. (en goed werk heeft tijd nodig, dus mijn geduld is op de proef gesteld, dat kan ik jullie verzekeren). De allerlaatste stop van de reis was ook interessant, al het gras wat ze namelijk 3 uur daarvoor met pijn en moeite op het dak gemonteerd hadden, dumpte ze in een dorpje wat al BEZAAID was met ontzettend veel gras!!! (Aaaarghhhh hebben we daarom zolang zitten wachten??) Ik zag echt niet in wat de efficientie en het nut ervan was, en eigenlijk nog steeds niet. Wat wel een positief punt aan dat reizen met die bussen is, is dat je maar weinig moeite hoeft te doen om aan je eten te komen. Een echte Afrikaanse gewoonte is namelijk dat de jongens op de straten manden, tonnen, emmers, schalen vol met verschillend voedsel verkopen. (water, frisdrank, gekookte eieren, cashewnoten, samosa’s (heel lekker!!) cakejes, koekjes, brood, bamboe staven, maiskolven en nog veel meer!) Het enige wat je hoeft te doen is je raampje te openen, geld te geven en het eten aan te pakken. Really easy! Zo heb ik bijvoorbeeld laatst tijdens de busreis van Mtwara naar Dar als een echte Tanzaniaan een Kuku (kip) zitten afkluiven in de bus, heerlijk met mijn handen, ideaal! Dat is toch wel lekker hoor, gewoon met je handen eten, lekker vies maken! Niemand hier is moeilijk aan het doen met bestek, ik hou er wel van! Een ander mooi voorbeeld is de vorm van Take away hier. Als je hier onderweg iets koopt, een frietje of chipsmayai (omelet met friet) of wat dan ook, stoppen ze het in een zwart plastic zakje, geen bordje of bakje eronder, nee hup het zakje in, wat ketchup, sla en een scheut zout erover en klaar! Really easy again! Nu ik bezig ben met het opsommen van alle gemakken van het Tanzaniaanse leven schiet me nog iets anders te binnen; het repareren van wegen. Dat gaat hier ook op een onwijs duurzame manier..Vanwege de regen zijn er ontzettend veel gaten in de weg te vinden in Mtwara. Laatst kregen ze hoog bezoek vanuit Dar es Salaam, een minister geloof ik. Ze moesten dus zorgen voor een weg die er piccobello uit zag. Nouja piccobello was ie misschien niet, maar de gaten waren in ieder geval gevuld. Namelijk door gewoon simpelweg wat andere stenen erin te leggen en het probleem is opgelost. Waarom doen ze in Nederland toch zo moeilijk als het ook makkelijk kan? Haha

Oke ik heb nog een laatste voorbeeld en dan ga ik jullie wat meer vertellen over mijn vakantie met Ralph op Zanzibar! In Mtwara zijn de mensen zeker wel ondernemend en gemotiveerd. Zo zijn er bijvoorbeeld voldoende mensen die bedenken om een eigen onderneming te starten, een shopje, kraampje, winkeltje, salon, van alles! Ze hebben hier een oplossing gevonden voor de groep mensen die wel graag iets willen opzetten maar niet het geld hebben om misschien een ruimte te huren of te kopen. Wat doen ze nou. Ze kiezen een mooie boom uit, op een mooi plekje in Mtwara, vinden wat tweedehandskleding, nemen wat klerenhangers mee, je hangt de kleren in de boom en je hebt de Hanging tree shop, totally for free! Dat is toch geweldig? We zouden het moeten introduceren in Nederland!

Oke, dan is het nu tijd voor Zanzibar, 19 april kwam Ralph aan, EINDELIJK!! Het was natuurlijk super leuk om elkaar na zo’n lange tijd weer te zien! De volgende dag hebben we de ferry gepakt naar Zanzibar waar we eerst een nacht in Stonetown verbleven. Stonetown is een erg leuk en mooi oud stadsgedeelte van Zanzibar City. ‘ S avonds hebben we heerlijke tapas gegeten en gedanst met live muziek. De volgende dag zijn we met een taxi afgereisd naar de andere kant van het eiland, Paje. Dit is een badplaatsje aan de oostkust van Zanzibar. Wat een paradijs was dit!! Omdat het laagseizoen is waren wij de enige gasten in het hotel. (Hotel on the Rock) Helaas vanwege de vele regen die ze de week ervoor gehad hadden was het restaurant niet begaanbaar vanwege de schade. Voor ons was dat een geluk bij een ongeluk denk ik. We hadden namelijk een heerlijke luxe lodge op het strand met een veranda. Omdat het restaurant dus niet bruikbaar was kregen we alles wat ons hartje begeerde op de veranda geserveerd. Erg luxe! Daarnaast hebben ze ons 1 nacht gratis gegeven omdat ze het zo vervelend voor ons vonden, super lief!

Ralph en ik hebben veel ondernomen, we hebben gesnorkeld op een ontzettend mooie plek. Veel koraal en alle kleurrijke vissen gezien, oh mijn god! Het leek net Finding Nemo/Dori. Ook hebben we, of nouja ik, ons een dolfijnentour laten aanpraten. Ik was er een beetje sceptisch over, maar goed, met dolfijnen zwemmen klonk wel heel verleidelijk en was een van de activiteiten die al erg lang op mijn wishlist stond. Er kwam een beachboy op ons afgestapt, Ralph was druk bezig met een Masai kerel dus ik had alle vrijheid om deze dolfijnentour vast te leggen. De reactie van Ralph naderhand: "wat zeg je dat je zojuist gedaan hebt? Je hebt al betaald voor die tour? Fleur dit is weer typisch he, je bent sowieso opgelicht, ik had jou nooit alleen moeten laten met die kerel". Hahah en dat was het moment dat ik besefte dat ik al die lieve Afrikaanse gezichtjes te snel vertrouw en geloof. Ralph had gelijk, ik had niet vooraf al wat moeten betalen. Het was afwachten of ze daadwerkelijk de volgende dag om 06.30 uur voor ons hotel zouden staan, maar ik had de hoop nog niet opgegeven! En ja hoor, net ietsjes te laat, maar de taxi arriveerde netjes voor ons hotel en het dolfijnen avontuur ging dan toch beginnen. (EN ik was niet opgelicht!! Ik had mijn volle vertrouwen terug in de Tanzaniaanse 'beachboys' .) Wat was het gaaf!! Echt een 'once in a lifetime experience'. We zaten met nog twee andere Nederlandse meiden op een bootje, waarmee we redelijk een stukje de Indische Oceaan opgevaren zijn. Ze wisten precies waar ze zijn moesten en al snel hadden we de dolfijnen gevonden. We hadden snorkels meegenomen en onze zwembroek/bikini aangedaan. Onze 'kapitein' telde af en riep: There!! Look!! one, two, three, JUMP! En dan moesten we zo snel mogelijk het water in, snorkel en bril op, en ja hoor! Twee meter van ons vandaag zwommen er wel 10 dolfijnen onder en naast ons!! Wat een gaaf gevoel kreeg je daar van! Zodra de dolfijnen voorbij waren, klommen we weer terug ons bootje in, volgende we ze tot een plek waar we ze goed konden zien en sprongen weer opnieuw het water in. Erg veel actie voor de vroege ochtend, maar het was het allemaal zeker waard!

Na onze heerlijke vakantie op Zanzibar, besloten Ralph en ik af te reizen naar het zuiden van Tanzania, namelijk Mtwara. (ik zal jullie mijn verhaal over de busreis van minstens 13 uur omdat de bus kapot was besparen, aangezien ik ook daar weer een A-4tje over vol kan typen!!)

Ralph en ik vonden het alle twee belangrijk en leuk als Ralph toch nog iets zou zien van de plek waar ik verblijf, de school, mijn kantoor, alle eettentjes, de mensen etc. Dus hebben we nog lekker drie dagen in en rondom Mtwara tijd doorgebracht. Ralph heeft ook nog een gastcollege kunnen geven bij VETA voor de Food production students, level I en level III. Ik was best wel zenuwachtig van te voren hoe dit aan zou slaan bij de studenten, wat overigens allemaal meiden zijn. Al snel bleek dat dit nergens voor nodig was, alleen al bij het zien van Ralph had hij hun volledige aandacht! haha Het college was een groot succes en ook de leraar was onder de indruk. Ik denk dat ik een geboren leraar heb ontdekt!

Helaas komt aan alles een eind en zijn de 10 dagen voorbij gevlogen. Mijn normale werkweek ging weer beginnen en Ralph moest terug naar Nederland. Ik zeg nu trouwens normale werkweek, maar zo normaal was die eigenlijk niet. We hebben afgelopen maandag, dinsdag en woensdag een Gender and Social Inclusion training gehad. Wauw! Wat heeft dit mijn ogen doen openen zeg. Ik ben hier dan misschien al wel 2,5 maand maar het besef van de Afrikaanse cultuur en de grote verschillen met ons in de Westerse wereld kwamen wel even hard binnen. Voor jullie idee, deze training is gemaakt om alle VSO volunteers en staffmembers inzicht te geven wat onder discriminatie valt, wat is inclusion en exclusion en hoe worden wij geacht dit uit te dragen in een voorbeeldrol welke VSO heeft als organisatie. Heftige discussies kwamen in onze groep opgang. Met 5 mzungus en de rest Tanzaniaanse mannen, met onderwerpen als gender exclusion, probeerde wij op een respectvolle maar duidelijk manier ons mannetje te staan. Ik zal wat leuke voorbeelden geven waar mijn hoofd van begon te koken.. (1)De man is hier de leider, zij bepalen hoeveel kinderen de vrouw moet krijgen (hoe bizar? "Wie ben jij om te bepalen hoeveel kinderen ik moet baren" was ongeveer mijn reactie daarop). (2)Homo's bestaan niet. Ik bracht dit onderwerp aanbod en mijn mond werd letterlijk gesnoerd. (ik had dat niet gedaan als ik wist hoe gevoelig dit onderwerp hier ligt). Vanwege het regime waar Tanzania momenteel in zit is het niet toegestaan om hier ook maar een woord over te zeggen, je mag er niks over verspreiden en als ze er toch achterkomen dat je of homo bent of hier over praat wordt je een celstraf opgelegd. Het stuk papier waarop ik de groep 'LGBT' op had geschreven werd er afgescheurd en weggegooid, en daarmee was dan ook direct de discussie geeindigd. (3)Mannen mogen geen emoties tonen, dit is een vorm van gezichtsverlies tegenover je familie. Ik had een mannelijke collega in mijn discussiegroep en hij vertelde me dat dit ook al gold als kind zijnde. Hij was nog maar 8 jaar, maar zijn ouders vertelde hem direct niet te mogen huilen. (4)Mannen mogen meerdere vrouwen hebben, hoe meer hoe beter! De vrouw mag dit absoluut niet, zij moeten thuis blijven, voor de kinderen en het eten zorgen. (5)De mannen zijn dan wel de leider in alles maar vinden wel dat de vrouw een betere ouder is voor hun kind. Puur en alleen omdat de vrouw meer thuis is dan de man (snap ik als de man al zijn aandacht moet verdelen onder zoveel verschillende vrouwen), Ik vind dit een vorm van laksigheid en veel te makkelijk gezegd. (6)Mannen beslissen alles, zij zijn de leider en iedereen volgt, of je daar nou zin in hebt of niet. Wie het meeste geld verdiend doet er niet toe en maakt dan ook geen enkel verschil. Het is en blijft de man die alle beslissingen neemt en de vrouw heeft er weinig van te vinden.

Ik vind het moeilijk om te zien en ook daadwerkelijk van zowel de mannen als de vrouwen hier te horen dat 'de vrouw' wordt achtergesteld in de community. Mannen hebben een makkelijker bestaan hier. Iedereen weet het, ze beseffen het zich, maar er gebeurt of verandert niks. Ik heb het gevoel alsof het maar gewoon geaccepteert is en dat het daarmee klaar is. Ik denk dat ik te feministisch ingesteld ben hiervoor..als je er overnadenkt is het allemaal erg oneerlijk maar helaas wel de realiteit hier.

Op naar iets veel leukers, ter afsluiting! Nog 2 weekjes en dan zit mijn werk er alweer op hier (dat is het minder leuke gedeelte). Roos komt op vrijdag 18 mei aan in Dar es Salaam en dan gaat onze te gave reis beginnen door het Noorden van Tanzania (dat is het leuke gedeelte!!). Wat hebben we zoal op de planning staan: eerst gaan we richting Tanga, lekker relaxen en Roos o.a. laten wennen aan de Tanzaniaanse temperaturen. Daarna gaan we super sportief de Usambara Mountains beklimmen, genieten van de mooie uitzichten en alle biertjes en samosa's eraf wandelen (dat is hard nodig, voor mij althans), daarna gaan we door naar Moshi, niet alleen om bij te komen van de hike maar ook om te genieten van de vele watervallen en heerlijke meertjes tussen de jungle en rotsen in de omgeving. We sluiten de vakantie af met de drie meest fantastische national parken van Tanzania, namelijk Tarangire, the Serengeti en the Ngorongoro. Heel veel zin in!

Tot over 4 weekjes allemaal! Dikke kus, liefs Fleur